پوزیشن معاملاتی (Trading Position) صرفاً یک انتخاب لحظهای در خرید یا فروش نیست، بلکه بازتاب کامل نگاه تحلیلی، روانشناسی مالی، و ساختار مدیریت سرمایه هر تریدر حرفهای است.
بر اساس آمار منتشرشده در سایت “Investing” بیش از 70% از ضررهای تریدرهای تازهوارد، به دلیل درک ناقص از ساختار پوزیشن و عدم برنامهریزی دقیق در ورود و خروج از معاملات بوده است. بسته به کمترین سرمایه برای فارکس، پوزیشن در معاملات نیز متفاوت است.
در واقع آنچه تفاوت یک تصمیم پرریسک با یک معامله حرفهای را تعیین میکند، نه فقط تحلیل تکنیکال یا سیگنال ورود، بلکه نوع پوزیشنی بوده که معاملهگر اتخاذ میکند. از اسکالپ چندثانیهای گرفته تا پوزیشنهای بلندمدت مبتنی بر چشمانداز اقتصادی، شامل «پوزیشن معاملاتی» هستند.
هر پوزیشن مجموعهای از آیتمهای تعیینکننده مانند «نوع بازار، جهت پیشبینیشده قیمت، و مدت نگهداری» بوده، که با مواردی چون اندازه معامله، نقطه ورود، خروج و ریسک کنترل میشود.
پوزیشن معاملاتی به موضعگیری فعال یک تریدر نسبت به جهت حرکت قیمت در یک دارایی خاص گفته میشود.
این موضعگیری در قالب پوزیشن خرید (Long Position) یا پوزیشن فروش (Short Position) بوده و نشاندهنده پیشبینی معاملهگر از آینده بازار است. هر پوزیشن از چهار بخش کلیدی تشکیل میشود:
پوزیشن تا زمانی که بسته نشود، فعال و در جریان است. معاملهگران حرفهای برای ورود به یک پوزیشن، از تحلیلهای تکنیکال، فاندامنتال یا پرایساکشن استفاده میکنند.
برای بررسی و آشنایی با پوزیشنهای معاملاتی از دید بازار، موارد زیر را بررسی کنید.
در جدول زیر، با پوزیشنهای معاملاتی از دید زمان را مورد بررسی قرار میدهیم.
نوع پوزیشن | مدت زمان نگهداری | ویژگیها |
اسکالپینگ (Scalping) | چند ثانیه تا چند دقیقه | سودهای کوچک، ورود و خروج سریع |
معامله روزانه (Intraday) | در همان روز بسته میشود | مناسب تحلیلگران تکنیکال، نیازمند تمرکز بالا |
سوئینگ تریدینگ (Swing) | چند روز تا چند هفته | مناسب روندهای میانمدت، استفاده از ترکیب تحلیلها |
پوزیشن بلندمدت (Position Trading) | چند ماه تا چند سال | تصمیمگیری بر پایه چشمانداز اقتصادی و فاندامنتال |
مدیریت پوزیشن شامل، کلیه اقدامات لازم پس از باز شدن یک معامله است. این فرایند موارد زیر را دربر میگیرد.
یکی از مهمترین ابزارهای کنترل ریسک است. حجم پوزیشن باید بر اساس موجودی حساب، درصد ریسک قابل تحمل و فاصله استاپلاس انتخاب شود.
در استراتژی اسکیلینگ، معاملهگر بهصورت مرحلهای وارد یا خارج میشود. این روش انعطافپذیری زیادی ایجاد میکند.
باز کردن پوزیشنی خلاف جهت معامله فعلی برای خنثیسازی ریسکهای احتمالی.
استاپلاسی که به صورت خودکار با قیمت حرکت میکند تا سود حفظ شود و در صورت بازگشت بازار، معامله بسته شود.
پوزیشن معاملاتی در بازارهای مختلف، متفاوت بوده و باید بر اساس بازار از آنها استفاده کنیم.
در جدول زیر، با کلمات کلیدی مهم در پوزیشنهای معاملاتی آشنا میشوید.
اهرم (Leverage) | بزرگنمایی سود و زیان، نیازمند دقت بالا |
مارجین (Margin) | سرمایه بلوکهشده برای باز کردن پوزیشن |
حجم معامله (Lot/Position Size) | تعیینکننده ریسک واقعی معامله |
نسبت ریسک به ریوارد (Risk/Reward) | محاسبه سود احتمالی نسبت به زیان قابلتحمل |
حد سود و ضرر (TP/SL) | خروج هوشمندانه و کنترلشده از بازار |
🔹پوزیشن معاملاتی به معنای تصمیمگیری فعال برای خرید یا فروش یک دارایی مالی است که معاملهگر با هدف کسب سود، آن را باز و در زمان مشخصی میبندد.
🔹پوزیشن خرید (Long) به معنی انتظار برای افزایش قیمت و کسب سود از رشد بازار است، در حالیکه پوزیشن فروش (Short) به معنی کسب سود از افت قیمتهاست.
🔹معاملات روزانه یا سوئینگ برای تریدرهای تازهکار مناسبتر است؛ زیرا مدت زمان کنترل معامله محدودتر بوده و نیاز به سرمایه زیاد یا تحلیل پیچیده ندارد.
🔹سفارش یک درخواست است (مانند خرید یا فروش در قیمت مشخص) که اگر اجرا شود، تبدیل به پوزیشن میگردد. پوزیشن نمایانگر معاملهای است که فعال شده است.
🔹مدیریت پوزیشن شامل انتخاب حجم مناسب، تعیین حد سود و ضرر (TP/SL)، استفاده از استاپ داینامیک و تکنیکهایی مانند هجینگ یا اسکیلینگ است.
🔹تقریباً در تمام بازارهای مالی شامل فارکس، کریپتو، فیوچرز، کالا، سهام و ETFها میتوان پوزیشن گرفت.